ஏழு கொடிய பாவங்கள்

தலையாய குற்றங்கள் அல்லது முதன்மையான பாவங்கள் என்றும் அறியப்படுகின்ற ஏழு கொடிய பாவங்கள்  என்பவை வீழ்ச்சியுறும் மனித இனத்தில் பாவம் செய்வதற்கான தூண்டுதல் குறித்து (ஒழுக்கக்கேடு) பயிற்றுவிக்கவும் அறிவுறுத்தவும் தொடக்ககால கிறித்துவ காலங்களிலிருந்து பயன்படுத்தப்பட்டு வரும் மிகவும் ஆட்சேபத்திற்குரிய குற்றங்களாக வகைப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. 

இந்தப் பட்டியலின் கடைசி பதிப்பு தற்பெருமை, சீற்றம், காம வெறி, பேராசை, பெருந்தீனி விருப்பம், பொறாமை, சோம்பல் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியிருக்கிறது.

கத்தோலிக்கத் திருச்சபை பாவத்தை இரண்டு முதன்மைப் பிரிவுகளாகப் பிரித்திருக்கிறது: அற்ப பாவம் மற்றும் சாவான பாவம். இதில் சாவான பாவம் மிகவும் கடுமையானவை எனவும். இது அருள் வாழ்வை அழித்துவிடக்கூடியவை என்று கருதப்படுவதோடு ஒப்புறவு அருட்சாதனத்தின் வழியாக தீர்க்கப்படவில்லை என்றால் அல்லது முழுமையான பாவ வருத்தத்தின் வழியாக மன்னிக்கப்படவில்லை என்றாலோ முடிவற்ற நரகத்தை அடைய நேரிடும் என்று நம்பப்படுகிறது.

தொடக்ககால 14ம் நூற்றாண்டு தொடங்கி அந்த நேரத்தில் இருந்த ஐரோப்பியக் கலைஞர்களிடையே ஏழு கொடிய பாவங்கள் பெற்ற புகழ், முடிவில் அவர்களை உலகம் முழுவதிலும் பொதுவாக கத்தோலிக்க கலாச்சாரத்திலும் கத்தோலிக்க உணர்வுகளிலும் வேரூன்றச் செய்தது. 

இதுபோன்ற வேரூன்றுதலில் ஒரு விளக்கம் "SALIGIA" என்ற நினைவூட்டு வாசகத்தின் உருவாக்கமாக இருந்தது, இந்த வாசகம் இலத்தீன் மொழியிலான பின்வரும் ஏழு கொடிய பாவங்களின் முதல் எழுத்துக்களின் அடிப்படையிலானதாக இருந்தது superbia (தற்பெருமை) , avaritia (பேராசை), luxuria (பெருங்காமம்), invidia (பொறாமை), gula (பெருந்தீனி), ira (வெஞ்சினம்), acedia (சோம்பல்)^[1].